BestuurVoorzitter: Nellie Bakboord 1954 Betrokkenheid met je land van herkomst gaat nimmer verloren. Betrokkenheid betekent dat je actief iets wil betekenen voor je moederland. Nu zet ik me in voor stichting Opo Doro omdat de doelstelling mij aanspreekt. Omdat ik met eigen ogen in de wijk Flora heb gezien hoe Marleen, onze voorzitter in Suriname met enthousiaste vrijwilligers voor dag en dauw activiteiten ontplooit. Samen trekken zij die kar. Tot ver in de middaguren. De brandende zon trotserend. Meer redenen waarom ik me inzet voor deze kleine stichting ga ik niet opsommen. De dankbare blikken die ochtend, van zeer jong tot oud tijdens een verkoop van tweedehandse boeken staan op mijn netvlies. Die oogjes straalden van geluk. Het soort geluk, dat je aan deze kant van de oceaan nog maar zelden treft. Die blik inspireert mij om samen met een voltallig bestuur in Nederland op pad te gaan. Naar donoren. Een donatie uit het hart geeft mij opnieuw die push om bij de volgende deur op de stoep te staan. Een hele eer, Opo Doro aan deze kant van de oceaan een gezicht te geven. Met de rest van mijn vrije tijd ga ik spaarzaam om. Wekelijks lever ik elke zaterdag een column voor De Ware Tijd ( een dagblad in Suriname ). Pagina Mens en Maatschappij. Tot de opheffing van de Wereld Omroep schreef ik maandelijks een column voor hun website Caribiana. Drie dagen per week werk ik als schoolmaatschappelijk werker op basisscholen in Amsterdam Zuidoost. Mijn hobby’s zijn schrijven en lezen. Maar kokkerellen staat op de eerste plaats. Mijn drie kinderen en aanhang spelen graag voor proefkonijn en mijn kleindochter knikt nu al goedkeurend met haar lieve gezichtje. Haar reukorgaan werkt. Optimaal. Roep gerust, mail ons als wij als bestuur te weinig gebruik maken van social media. Intussen doen wij ons best u op de hoogte te houden. Optimaal! Nellie Bakboord. Voorzitter Opo Doro Nederland.
Rosanne Bakker Studeerde Human Resource Management aan de Hogeschool van Amsterdam toen zij in 2011 besloot stage te gaan lopen in Suriname. In de vijf maanden die volgden maakte zij kennis met Suriname en sloot de mensen en de natuur in haar hart. Nadat zij kennis maakte met de projecten van stichting Opo Doro en paar keer mee liep, besloot zij eenmaal terug in Nederland zich voor de stichting in te zetten door lid te worden van het bestuur. Rosanne is 10 jaar verbonden geweest aan de Amsterdamse Korfbalvereniging Sporting West. Bij Sporting West organiseerde zij onder andere jeugdactiviteiten en oefenwedstrijden. In het bestuur van stichting Opo Doro hoopt zij een creatieve en enthousiaste kracht te zijn zodat zij het bestuur kan ondersteunen op haar manier. De grote liefde van Rosanne woont op dit moment in Suriname en zij is tot december 2012, voor de liefde, in Suriname. Penningmeester:
Chris Roelfsema
In 2006 landde ik voor het eerst in Suriname. Een vage afspraak om als docent op een school in Parbo te gaan werken had ik in de tas. Op Zanderij omarmde een warme deken mij en heeft me nooit meer los gelaten.
Geraakt door de schoonheid van de natuur, de troep op straat, de zon aan de hemel én in de mensen, eet, drink en lees ik sindsdien Suriname. Via verhalen over Suriname heb ik oprichtster en drijvende kracht Marleen leren kennen. Zij vroeg mij of ik haar stichting wilde ondersteunen; iets waar ik niet lang over na hoefde te denken.
"Wanneer ga je terug", is de vraag die iedereen stelt. "Snel", is mijn antwoord en tot het moment daar is, probeer ik mij in te zetten voor de kinderen in mijn tweede thuis.
Bestuurslid: Olga Bakker Suriname liefhebber; vorig jaar mijn eerste kennismaking met het land en het smaakte naar meer. In mijn werk, werk in de jeugdhulpverlening, ben ik al jaren mensen en verhalen uit Suriname tegen gekomen, het was dan ook een prachtige ervaring om eens echt in Suriname te zijn en het werk van Opo Doro met eigen ogen te zien. De ondersteuning aan Opo Doro een voor mij logisch gevolg. Mijn dochter heeft haar hart verloren in en aan Suriname, dus zij zal er geregeld zijn. Bestuurslid: Sabine Dekkers Nederlands- "Ik ben zelf opgegroeid in Voorthuizen en Barneveld. Opa Dekkers heeft tijdens zijn militaire dienstperiode in Suriname mijn oma ontmoet. Samen hebben zij zich in 1953 gevestigd in het oerhollandse dorp Voorthuizen, aan de rand van de Veluwe. Mijn oma was een ras-echte Surinaamse, half indiaans en half chinees/negroïde. Ze was de eerste Surinaamse vrouw die zich in Voorthuizen vestigde en daar was ze trots op. Van mijn oma heb ik de meeste Surinaamse gebruiken en gewoonten met de paplepel ingegoten gekregen. Ik kan mezelf volmondig multicultureel noemen. Van beiden werelden heb ik het beste meegekregen. Mijn oma stuurde altijd kleding en allerlei spulletjes naar Suriname; "voor de kindjes in Suriname", vertelde ze dan. Door mijn participatie in de Stichting, probeer ik haar traditie voort te zetten".
|